گانینگ روشی است که برای تعمیر و نگهداری پوشش نسوز در کوره ها استفاده می شود. این روش شامل استفاده از مواد نسوز قابل استفاده در روش گانینگ است که می تواند از دستگاهی با رطوبت حداکثر 5 درصد تخلیه شود و سپس توسط جریان هوا به نازل گان وارد شود که در آن آب مورد نیاز اضافه شود.
دو روش اصلی گانینگ وجود دارد: گانینگ خشک و مرطوب (تر). در روش خشک، مواد با حداکثر 5 درصد رطوبت از دستگاه تخلیه میشود و سپس توسط جریان هوا به نازل گانینگ میرسد که در آن آب مورد نیاز، معمولاً 5 تا 10 درصد اضافه میشود. با گانینگ مرطوب، مواد از قبل با آب مخلوط می شود تا قوام 5 تا 10٪ و سپس به نازل گانینگ تغذیه شود.
نرخ تخلیه نازل معمولاً در محدوده 5-25 کیلوگرم در دقیقه است و ضخامت اعمال شده معمولاً در محدوده 10-30 میلی متر است.
روش گانینگ را می توان برای تعمیر گرم پاتیل ها و کوره های ذوب و همچنین ریلینگ یا تعمیر سرد پشت آستر پاتیل استفاده کرد.
. همچنین برای تعمیر پوشش نسوز کوره استفاده می شود و به طور موثر عمر آن را افزایش می دهد
دمای سطح می تواند در محدوده 0 تا 1000 درجه سانتیگراد برای اعمال سرد یا گرم باشد.
. نسوز گانینگ را می توان با یک حرکت چرخشی در جهت از پیش تعیین شده و اختیاری در قسمت نازل اعمال کرد.
نسوزکاری به این روش به طور گسترده در صنعت برای تعمیر و نگهداری پوشش نسوز در کوره ها استفاده می شود. شرکت ویستا آسمان تامین کننده تجهیزات و جرم مصرفی گانینگ در ایران.
. این یک فرآیند مهم است که برای تعمیر داغ پوشش نسوز که در حین کارکرد کوره آسیب می بیند استفاده می شود.
مزایا و معایب روش های گانینگ خشک و مرطوب به شرح زیر است:
روش گانینگ خشک:
– مزایا
– مخلوط خشک را می توان به سرعت در مقایسه با مخلوط گانینگ مرطوب تهیه کرد
– فرآیند خشک بسیار کارآمد و مقرون به صرفه است
– فرآیند خشک به طور گسترده ای برای تعمیر و نگهداری پوشش نسوز در کوره ها استفاده می شود
– معایب:
– روش خشک دارای عیب اختلاط غیریکنواخت مواد پودر خشک و مقدار زیادی گرد و غبار و پس زدن مواد است.
– مواد با حداکثر 5 درصد رطوبت از دستگاه تخلیه می شود و سپس توسط جریان هوا به نازل می رسد که در آن آب مورد نیاز، معمولاً 5-10 درصد اضافه می شود.
روش گانینگ مرطوب یا تر
– مزایا
– روش مرطوب برای تعمیر آستر نسوز کوره استفاده می شود و به طور موثر عمر آن را افزایش می دهد
– معایب:
– روش مرطوب این مشکل را دارد که دستگاه یا شلنگ دستگاه ممکن است توسط مواد نسوز از قبل مرطوب شده مسدود شود، به ویژه هنگامی که در استفاده مداوم نیست. از این رو، فرآیند باید به دقت کنترل شود. همچنین، تجهیزات نیاز به تمیز کردن شدیدتری دارند و پیچیدهتر از تجهیزات خشک هستند.
از چه نوع مواد نسوزی (دیرگدازهایی) می توان در این روش استفاده کرد.
– مواد نسوز سیلیس کلوئیدی: نسوزهای بدون سیمان هستند که در برابر محیط قلیایی مقاوم بوده و استحکام و مقاومت سایشی بالایی دارند. آنها معمولاً در گانینگ خشک استفاده می شوند
– مواد نسوز منیزیم: این یک مخلوط نسوز گانینگ خشک است که از ماسه منیزیم با کیفیت بالا و مواد اتصال دهنده ویژه تولید می شود.
– انواع دیگر دیرگدازهای یکپارچه خشک: از جمله گانیت می توان به گنیت اشاره کرد که یک نسوز یکپارچه خشک است که برای استفاده با تجهیزات گانینگ خشک طراحی شده است. از هوای فشرده برای فرستادن مواد خشک به نازل استفاده میکند، جایی که با آب مخلوط میشود و با سرعت فوقالعاده اسپری میشود و در هنگام قرار دادن مواد فشرده میشود.
تفاوت گانیت و شات کریت در چیست؟
گانینگ و شاتکریت هر دو روش استفاده از مواد نسوز هستند هرچند ماهیت اصلی این دو روش به یک هدف برمیگردد، اصلی ترین تفاوت آنها این است که روش شات کریت غالبا برای اعمال بتن در کاربردهای ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد،اما علاوه بر این تفاوتهایی بین آنها وجود دارد:
گانیت:
– فقط به فرآیند مخلوط خشک اشاره دارد که در آن مخلوط سیمانی خشک از طریق شیلنگ به نازل دمیده می شود، جایی که آب اضافه می شود.
– از هوای فشرده برای فرستادن مواد خشک به نازل استفاده میکند، جایی که با آب مخلوط میشود و با سرعت فوقالعاده اسپری میشود و در هنگام قرار دادن مواد فشرده میشود.
– یک نسوز یکپارچه خشک است که برای استفاده با تجهیزات گانینگ خشک طراحی شده است.
– آب در دهانه نازل تفنگی شکل به مخلوط نسوز خشک اضافه می شود.
شاتکریت:
– معمولاً نسوز کم سیمان و رطوبت کم است که کاملاً حرارت داده شده و با آب و مواد افزودنی مخصوص اتصال مخلوط می شود و سپس با سرعت بالا بر روی سطح پخش می شود.
– بتن قبل از اینکه از شلنگ خارج شود، در کامیون سیمان مخلوط شده است.
– آب و مخلوط خشک قبل از رسیدن با هم ترکیب می شوند و از یک نازل از قبل مخلوط شده و آماده استفاده بیرون می شوند.
– مخلوط مرطوب محسوب می شود زیرا مخلوط آب و خشک قبل از رسیدن آماده می شود.
به طور خلاصه، تفاوت اصلی بین گانیت و شاتکریت زمانی است که آب به مخلوط اضافه می شود. با گانیت، آب در محل اضافه می شود، در حالی که با شاتکریت، آب و مخلوط خشک قبل از رسیدن ترکیب می شوند.
گانینگ روشی است که برای تعمیر و نگهداری پوشش نسوز در کوره ها استفاده می شود. این روش شامل استفاده از مواد نسوز قابل استفاده در روش گانینگ است که می تواند از دستگاهی با رطوبت حداکثر 5 درصد تخلیه شود و سپس توسط جریان هوا به نازل گان وارد شود که در آن آب مورد نیاز اضافه شود.
دو روش اصلی گانینگ وجود دارد: گانینگ خشک و گانینگ مرطوب. با گانینگ خشک، مواد با حداکثر 5 درصد رطوبت از دستگاه تخلیه میشود و سپس توسط جریان هوا به نازل گانینگ میرسد که در آن آب مورد نیاز، معمولاً 5 تا 10 درصد اضافه میشود. با گانینگ مرطوب، مواد از قبل با آب مخلوط می شود تا قوام 5 تا 10٪ و سپس به نازل گانینگ تغذیه شود.
– مواد نسوز سیلیس کلوئیدی: نسوزهای بدون سیمان هستند که در برابر محیط قلیایی مقاوم بوده و استحکام و مقاومت سایشی بالایی دارند. آنها معمولاً در گانینگ خشک استفاده می شوند
– مواد گانینگ منیزیم: این یک مخلوط نسوز گانینگ خشک است که از ماسه منیزیم با کیفیت بالا و مواد اتصال دهنده ویژه تولید می شود.
– انواع دیگر دیرگدازهای یکپارچه خشک: از جمله گانیت می توان به گنیت اشاره کرد که یک نسوز یکپارچه خشک است که برای استفاده با تجهیزات گانینگ خشک طراحی شده است. از هوای فشرده برای فرستادن مواد خشک به نازل استفاده میکند، جایی که با آب مخلوط میشود و با سرعت فوقالعاده اسپری میشود و در هنگام قرار دادن مواد فشرده میشود.
جهت بهره مندی از محصولات و خدمات شرکت ویستا اسمان با ما در تماس باشید.