فروآلیاژها متعلق به حوزه آهن و فولاد هستند و به هر آلیاژ آهنی اطلاق می شود که شامل عناصر تشکیل دهنده و همچنین عناصر کربنی باشد که در صنعت فولاد برای بهبود خواص آنها استفاده می شود و بسته به فلزی که در تولید استفاده می شود خواص خاصی برای آنها فراهم می کند. دلایل متعددی وجود دارد که چرا از فروآلیاژها برای افزودن عناصر ضروری استفاده می شود. به دست آوردن عنصر آلیاژی به شکل خالص ممکن است دشوار باشد و اگر هدف اضافه کردن مجدد آن به فولاد مذاب پایه آهنی باشد، تصفیه آن منطقی نیست. فقط ممکن است به صورت متراکم در دمای فولادسازی پایدار نباشد. عناصر آلیاژی به تنهایی ممکن است تمایل زیادی به اکسیژن یا نیتروژن داشته باشند که منجر به اکسیداسیون زودرس آن قبل از استفاده شود. در نهایت هزینه 1 کیلوگرم عنصر آلیاژی در فرم فروآلیاژی آن چندین برابر هزینه های مربوط به شکل خالص آن است.
فروآلیاژهای اصلی عبارتند از فرومنگنز، فروکروم، فرومولیبدن، فروتیتانیوم، فرووانادیوم، فروسیلیس، فروبور و فرو فسفر. این عناصر برای استفاده مستقیم در تولید محصولات شکننده و نامناسب هستند، اما منابع مفیدی از این عناصر برای فولادهای آلیاژی هستند.
تاثیر عناصر آلیاژی در فولادسازی:
